Ο Άγιος των δώρων και της χαράς συμβολίζει την κατανάλωση των Χριστουγέννων και έχει προσληφθεί από την Coca Cola.
«Η υποσυνείδητη αντίληψη είναι μια σκόπιμη διαδικασία που δημιουργήθηκε από τους τεχνικούς της επικοινωνίας, όπου το κοινό λαμβάνει και ανταποκρίνεται σε πληροφορίες και οδηγίες τις οποίες δεν γνωρίζει συνειδητά» – Steve Jacobson, ο έλεγχος του νου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι τα πιο σημαντικά εργαλεία για την άσκηση εξουσίας στη σύγχρονη κοινωνία. Σχετίζονται με τις εφημερίδες, το διαδίκτυο, την τηλεόραση, ραδιόφωνο, ραδιόφωνο κινηματογράφο μέσω των οποίων μοντέλα με εντεταλμένο ρόλο υπαγορεύουν τη γνώμη και τη συμπεριφορά σχετικά με το τι είναι φυσιολογικό και αποδεκτό, κοντολογίς υποδεικνύουν το πώς θα ζούμε και ποιες θα είναι οι προτιμήσεις μας, σχεδιάζοντας ένα μοντέλο ζωής προς μίμηση, δημιουργούν παραδείγματα που πρέπει να ακολουθήσουμε ακόμη κι όταν πρόκειται να επιλέξουμε μια στρέβλωση της πραγματικότητας. Ο αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος είχε χαρακτηρίσει αυτή την κατάσταση σαν «κατασκευή συναίνεσης» η οποία, όπως λέει, σημαίνει τη χειραγώγηση της γνώμης καθιστώντας τους αδύναμους να σκέφτονται, να εκφράζουν προσωπικό λόγο και να λαμβάνουν αποφάσεις επί σχετικών θεμάτων.
Το σχολείο είναι δομημένο έτσι ώστε τα παιδιά σε πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο να μάθουν να μην αμφισβητούν τη σμιλεμένη από το κράτος γνώμη και να αναπτύσσουν μία προσωπική τοποθέτηση, αλλά να επαναλαμβάνουν παπαγαλίζοντας τις απαντήσεις. Το σύστημα, έγκαιρα, από την παιδική ηλικία, έχει εγκαταστήσει τη ψευδή δογματική στρέβλωση που μας επηρεάζει περισσότερο, δημιουργώντας μια υποκειμενική πραγματικότητα, που μέχρι κάποια ηλικία μοιάζει να αναπτύσσεται παράλληλα με τη φυσική πραγματικότητα ή τη σωστή, με την έννοια του ελευθερογνώμων, πραγματικότητα, μέχρι τη στιγμή που θα εναρμονιστούμε με τον στρεβλωμένο τους δογματισμό και έπειτα θα ενταχθούμε στη στρατιά, όχι μόνο των αδύναμων να εκφραστούμε ελεύθερα, αλλά ενισχύοντας και βοηθώντας το έργο τους για μια ανελεύθερη κοινωνία.
Αυτή η ψευδής πραγματικότητα όσο κι αν θέλουν να μας την παρουσιάσουν σαν την ιδανική, που σφύζει από παραδείγματα εύπορων ανθρώπων, στην ουσία αποτελεί το μοντέλο του που πρέπει να πιάσουμε αν κάνουμε αυτό που θέλουν, αν υπακούσουμε σε ότι μας πούνε. Δηλαδή ο ιδανικός κόσμος που μας λένε πως θα γίνουμε μέρος του αν τους ακολουθήσουμε είναι το δόλωμα που προτάσσουν για να τους ακολουθήσουμε και όχι ο κόσμος που προσφέρουν. Απέναντι, στο δρόμο της ελεύθερης γνώμης, βρίσκονται όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας. Μας δίνουν από μικρούς να καταλάβουμε πως το απόβρασμα δεν το δημιουργούν οι ψευδείς υποσχέσεις, αλλά η λάθος επιλογή να μην τους ακολουθήσουμε, να μην κυνηγήσουμε την επιτυχία με όποιο τίμημα προς εμάς και τους γύρω μας.
Μέσα από αυτά στοχεύουν στα σημαντικότερα συστατικά που απαρτίζουν μία ύπαρξη, την επιθυμία, την ανάγκη και το φόβο. Οι χειραγωγοί αυτών των αναγκών και συναισθημάτων είναι και οι σφετεριστές της ζωής και μπορείς να τους βρεις στα σημαντικότερα κέντρα εξουσίας, όπως η δημοσιογραφία, η πολιτική και η θρησκεία και όλοι αυτοί είναι που κατασκευάζουν κοινωνικούς ρόλους των πολιτών, αλλά και του εργατικού δυναμικού.
Ο Carl Jung, ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας, μίλησε για το συλλογικό ασυνείδητο το οποίο αποκαλύφθηκε μέσα από την ύπαρξη των αρχετυπικών συμβόλων και μυθολογικών στοιχείων που υπάρχουν ενσωματωμένα σε διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες. Ορισμένοι επαγγελματίες της επικοινωνίας, όπως ο Edward Bernays D., χρησιμοποιώντας αυτή τη έννοια βρήκαν έναν αποτελεσματικό τρόπο για να χειριστούν το προσωπικό και συλλογικό ασυνείδητο του κοινού. Ιδέες και γνώμες, μορφοποιημένες σκέψεις μπορούν να καθορίζουν μία κοινωνία με τρόπο να νοιώθουν πως περιβάλλονται από μια στιβαρή και ανθεκτική κοινωνία.
Ο Edward Bernays θεωρείται ο πατέρας των δημόσιων σχέσεων και μέσα στη θεωρεία του είχε ενσωματώσει πάρα πολλές έννοιες από τον Φρόυντ. Το κλασικό πλέον «Our invisible governors are, in many cases, unaware of the identity of their fellow members in the inner cabinet.» από το βιβλίο του με τίτλο «Προπαγάνδα» (1928) ήταν το επιστέγασμα μιας θεωρίας που υποστήριζε ότι η χειραγώγηση των συνηθειών και απόψεων των μαζών είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για τη δημοκρατία. Εκείνοι, έλεγε, που χειρίζονται αυτόν τον αόρατο μηχανισμό διαμόρφωσης απόψεων είναι η αόρατη κυβέρνηση, η οποία αποτελεί της αληθινή δύναμη της χώρας.
Αυτή η ελίτ που επηρεάζει τη βιομηχανία του πολιτισμού παρέχει μια περιορισμένη ποσότητα ιδεών και απόψεων, οι οποίες διαδίδονται από όλα τα μέσα ενημέρωσης, κάνοντας το κοινό να αντιδρά μόνο σε αυτά τα ερεθίσματα και κατά συνέπεια να ενεργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Οι διαφημίσεις δεν προτίθενται να αυξήσουν την ελευθερία μας, αλλά να την περιορίσουν και φέρνοντας τους ανθρώπους σε σημείο να κάνουν όσες λιγότερες επιλογές γίνεται για να αποφασίσουν πιο προϊόν θα αγοράσουν. Αυτή είναι μια αποτελεσματική στρατηγική ώστε να κάνουν το κοινό να νομίσει πως έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, ενώ στην πραγματικότητα κάνει ότι θέλει η ελίτ.
Ένα από τα βασικά στοιχεία του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης προσοχής, που επιδιώκει να στρέψει τη προσοχή του κοινού σε μια πλημμύρα ασήμαντων πληροφοριών και απεριόριστης διασκέδασης.
«Ο αμερικανικός κινηματογράφος είναι ο μεγαλύτερος μεταμορφωτής συνείδησης της παγκόσμιας προπαγάνδας. Είναι ένας πολύ καλός διανομέας ιδεών και απόψεων. Ο κινηματογράφος μπορεί να τυποποιήσει τις ιδέες και τις συνήθειες ενός έθνους. Επειδή οι εικόνες γίνονται για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αγοράς, … αντανακλούν, τονίζουν, ακόμα και υπερβάλουν τις ευρείες λαϊκές τάσεις αντί να ενθαρρύνουν τις νέες ιδέες και απόψεις, αξιοποιεί την ταινία μόνο μέσα από τις ιδέες και τα γεγονότα που είναι κυρίαρχα στη μόδα» άλλο ένα απόσπασμα από την «Προπαγάνδα» του Edward Bernays.
Μια άλλη στρατηγική είναι να τροφοδοτείται η παθητικότητα, επιτρέποντας την σταδιακή επέκταση της βίας για το κοινό, όλο και περισσότερο, μέσα σε ένα πλαίσιο που θα υιοθετούνται όλο και αυστηρότεροι νόμοι, περιορίζοντας δραματικά την ελευθερία. Η σταδιακή ανάπτυξή της διαρκεί αρκετά χρόνια και το αποτέλεσμα είναι ένα τυραννικό καθεστώς που δεν ήρθε όμως στην εξουσία με την επιβολή, αλλά με δημοκρατικούς κανόνες που πρώτα αυτή καταπάτησε και διαμόρφωσε ένα απάνθρωπο καθεστώς, το οποίο οι άνθρωποι δέχονται και δεν επαναστατούν να το ανατρέψουν γιατί ήρθε σταδιακά, σιγά-σιγά. Η ειρήνη είναι ένα ερμαφρόδιτο, τερατόμορφο πλάσμα που γεννήθηκε σε περίοδο πυρηνικής καταστροφής, κι όμως πρέπει να ζήσει, πως θα γίνει αυτό;
Η έξυπνη και συνειδητή χειραγώγηση των απόψεων και των συνηθειών των μαζών είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη «δημοκρατική» κοινωνία, όπου η πραγματική εξουσία είναι συγκεντρωμένη σε έναν κρυφό μηχανισμό και συνιστά την αόρατη κυβέρνηση. Το ίδρυμα Ροκφέλερ χρηματοδοτούσε μελέτες και έρευνες σχετικά με αυτό το θέμα περίπου το 1940, πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς μία εξειδικευμένη οργανωμένη ελίτ που θα διαμορφώσει την κοινή γνώμη με τη χρήση των μέσων ενημέρωσης.
«Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος μιας χώρας, και δεν θα έχετε να ανησυχείτε για αυτούς που κάνουν τους νόμους.» – Mayer Amshel Rothschild (1743-1812)
Προκαλώντας τους πολίτες να πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά στα οποία ζούνε, των οποίων κύρια αιτία είναι η χαμηλή νοημοσύνη και η ανικανότητα, οδηγούν σε μία αυτό-υποτίμηση και υιοθέτηση της ενοχής. Το πλαίσιο αυτό δημιουργεί μια κατάσταση κατάθλιψης και απάθειας, αναστέλλοντας κάθε αντίθετη αντίδραση, και είναι πολύ εύκολο να ελέγχονται άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση και που δεν γνωρίζουν την αξία τους. [cool2re.gr]
ΕΛΛΑΣ 