«Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το έχει πει κανένας για κανέναν
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω
μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.
Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
παλιέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση
πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
Μικρέ μου Ήρωα Γιώργο Θαλάσση».
Ο πατέρας του Μικρού Ήρωα, Στέλιος Ανεμοδουράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Μαΐου του 1917. Οι γονείςτου ήταν Μανιάτες. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς, λάτρευε τα μανιάτικα μοιρολόγια, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «έχουν μεγάλη λογοτεχνική αξία». Πηγή έμπνευσής του ο Πειραιάς που μεγάλωσε. Οι ιστορίες του ξεκινάνε με αφετηρία τον βομβαρδισμό του Πειραιά. Τέλειωσε τη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό «Αργώ». Τα πρώτα του διαβάσματα ήταν η «Διάπλαση των Παίδων» και ο Διονύσιος Σολωμός.
Μετά την απελευθέρωση εργάσθηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Ελεύθερη Ελλάδα», «Δημοκρατική Αλλαγή», «Αθηναϊκή», «Νέα», στον «Θησαυρό», κάνοντας μεταφράσεις και γράφοντας ιστορικά αναγνώσματα. Μεταφράζοντας αρχικά τις περιπέτειες του Ζορό, θ’ αρχίσει να γράφει δικές του ιστορίες με τον ίδιο ήρωα, που θα έχουν μάλιστα μεγάλη απήχηση στους αναγνώστες!
Εκδίδει τον «Μικρό Ήρωα» το 1952 σε ηλικία 35 ετών. Η ηρωϊκή παρέα των Μικρών Ηρώων γίνεται αγαπημένο ανάγνωσμα της νεολαίας δύο δεκαετιών, του ’50 και του ’60. Tο θρυλικό Παιδί-Φάντασμα – ο Mικρός Ήρωας Γιώργος Θαλάσσης – και οι βασικοί σύντροφοί του στις περιπέτειες, η γλυκιά Kατερίνα και ο διαρκώς πεινασμένος Σπίθας. Ένα τρίπτυχο-φωτιά που γαλούχησε γενιές και γενιές, δρώντας μέσα από τις σελίδες του μακροβιότερου ελληνικού παιδικού περιοδικού. Xρόνος δράσης, η γερμανική Kατοχή. Kυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση, σε δύο εκδόσεις. H μία κανονική και η άλλη εικονογραφημένη. H πρώτη ήταν και η πιο επιτυχημένη και μακροβιότερη. Tα επεισόδια δεν ήταν αυτοτελή, η δράση κορυφωνόταν προς το τέλος, και καθώς μέσα σ’ ένα κρεσέντο αγωνίας κάποιος θανάσιμος κίνδυνος απειλούσε τους ήρωες, συνεχιζόταν στο επόμενο τεύχος.
Kατά καιρούς, στη συντροφιά των τριών ηρώων προστίθεντο και κάποιοι άλλοι «περαστικοί» ήρωες, που η «ζωή» τους κρατούσε για μερικά τεύχη. Στο τέλος έβρισκαν έναν ηρωικό θάνατο. Aπό αυτούς, οι πιο χαρακτηριστικοί ήταν ο Διαβολάκος και η σφεντόνα του, το Zουζούνι με το φυσοκάλαμό του και ο λιλιπούτειος Mπόμπιρας. Το τελευταίο τεύχος κυκλοφόρησε το 1967, οπότε απαγορεύτηκε η έκδοσή του από τη δικτατορία. Συνολικά 788 τεύχη, 788 ιστορίες έθρεψαν τη φαντασία πολλών παιδιών και εφήβων.
Εκδηλώσεις για τον Ανεμοδουρά έκαναν η Ένωση Εφημεριδοπωλών Πειραιώς, ο Δήμος Αθηναίων με τον δήμαρχο Δημήτρη Αβραμόπουλο (πιστός παιδικός αναγνώστης του Μικρού Ήρωα) να του απονέμει το μετάλλιο της πόλης το ’97, το Ίδρυμα Μπότση με απονομή τιμητικής διάκρισης, επίσης τον ίδιο χρόνο.
Κάτι σημαίνει το ότι έγινε τρυφερό τραγούδι από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, σε στίχους και μουσική δική του, για το σπονδυλωτό έργο «Το τραμ το τελευταίο», που παρουσίασε το Ελεύθερο Θέατρο το ’76 στο Άλσος Παγκρατίου (τον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα και τον Σπίθα ερμήνευσαν αντίστοιχα ο Ντίνος Λύρας, η Υβόνη Μαλτέζου και ο Γιώργος Σαμπάνης). Το ότι δόθηκε πριν από λίγα χρόνια, τιμής ένεκεν, μια θεατρική παράσταση με τον Γιώργο Νινιό-Παιδί Φάντασμα και τον Δημήτρη Πιατά-Σπίθα.
Πιστός στις αρχές του, ευγενικός, εργατικός και αεικίνητος έως το τέλος έβγαζε τα περιοδικά «Κατερίνα, Σούπερ-Kατερίνα» και «Μπλεκ», γραφιάς αλλοτινών εποχών. Την Παρασκευή 5 Μαΐου 2000 υπέστη οξύ καρδιακό επεισόδιο και ώσπου να μεταφερθεί στο Ιατρικό Κέντρο εξέπνευσε σε ηλικία 83 ετών και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο με δημοσία δαπάνη. Ο Μικρός Ήρωας Γιώργος Θαλάσσης, που σώπασε το 1967, δάκρυσε τελευταία φορά το 2000… [Πηγή]
ΕΛΛΑΣ 