Οι φιλίες και οι εχθροί δεν είναι αιώνια. Τα συμφέροντα είναι αιώνια. Αυτή η ωμά ρεαλιστική και διαχρονική αρχή επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Αλίμονο σε ηγέτες που την παραγνωρίζουν. Τα τελευταία 24ωρα ανακοινώθηκε μία νέα προσπάθεια επαναπροσέγγισης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.
Η συγκυρία είναι εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για τις δύο αυτές χώρες, αλλά ειδικά και περισσότερο για την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Τυπικά, η επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ εστιάζεται στη ρύθμιση των προβλημάτων τους εξαιτίας της γνωστής υπόθεσης του «Μαβί Μαρμαρά». Πριν από πέντε χρόνια, Ισραηλινοί καταδρομείς επέδραμαν στο πιο πάνω πλοίο, που επιχείρησε να σπάσει τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων και σκότωσαν 9 Τούρκους υπηκόους. Έκτοτε, οι σχέσεις των δύο χωρών ξεπέρασαν τον βαθμό ψυχρότητας και έφτασαν σε άθλιες υβριστικές επιθέσεις εκ μέρους του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν, εναντίον του Πρωθυπουργού Νετανιάχου και του Ισραήλ.
Οι χαρακτηρισμοί που ο σουλτάνος εκτόξευσε κατά καιρούς εναντίον του Ισραήλ ήταν πρωτοφανείς στα διπλωματικά χρονικά και στις διακρατικές σχέσεις. Όμως, ανάγκα και θεοί πείθονται. Από τη μια, η Τουρκία βρίσκεται στη χειρότερη γεωπολιτική, διπλωματική και πολιτική θέση. Η περιβόητη θεωρία Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες της Τουρκίας, μετεξελίχθηκε σε «πολλαπλά προβλήματα και κρίσεις» με όλους σχεδόν τους γείτονές της. Η Τουρκία θεωρείται μια εξελισσόμενη οικονομία, γι’ αυτό και συμμετέχει στους G-20. Όμως: Το 98% και πλέον του φυσικού αερίου που χρειάζεται το εισάγει, το 65% από τη Ρωσία. Εισάγει επίσης το 90% του πετρελαίου που χρειάζεται για να κινηθεί η οικονομία της. Η Τουρκία είναι μία στεγνή, ενεργειακά, χώρα. Άρα εξαρτάται από ξένους προμηθευτές. Η ανακάλυψη φυσικού αερίου σε ισραηλινά θαλασσοτεμάχια και αργότερα στο κυπριακό «Αφροδίτη» άνοιξε την όρεξη και τις προοπτικές για τη χώρα του Αττίλα.
Από την άλλη, το Ισραήλ δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα, τεράστια αγορά, με ανεξάντλητους υδατικούς πόρους και βρίσκεται σε μια γεωστρατηγική και γεωπολιτική θέση, που δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει. Είτε αρέσει είτε όχι, η Τουρκία είναι ένας εκ των δρώντων στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Αυτόν τον ρόλο η Ρωσία επιχειρεί να μειώσει και να εξουδετερώσει με την ανοικτή εμπλοκή της στη συριακή κρίση. Γιατί τώρα, λοιπόν, η επαναπροσέγγιση Τουρκίας- Ισραήλ; Η χώρα που καίγεται περισσότερο είναι η Τουρκία, εξαιτίας της πρωτοφανούς απομόνωσής της από όλους, ακόμα και από παραδοσιακούς συμμάχους της, που έφτασαν στο σημείο να απαιτούν εκδίωξή της από το ΝΑΤΟ. Όμως, η νέα επανα-προσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ φαίνεται πως είναι και το αποτέλεσμα υπομονετικών διπλωματικών προσπαθειών εκ μέρους των ΗΠΑ.
Πρέπει να προσεχθεί ένα σημαντικό σημείο στην υπό κυοφορία τουρκο-ισραηλινή συμφωνία, που ακόμα δεν οριστικοποιήθηκε: Γίνεται λόγος για ενεργειακή συνεργασία, που σημαίνει μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου στην Τουρκία μέσω αγωγού που, αναγκαστικά, πρέπει να έχει και την άδεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτός συνδέεται αμεσότατα με την επιδιωκόμενη λύση του Κυπριακού. Είναι αυτόδηλο πως δεν πρέπει να αποκλείονται στο εξής πιέσεις, από εταιρείες αλλά ενδεχομένως και από το Ισραήλ, για συμφωνία στο Κυπριακό. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Νετανιάχου, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, διαβεβαίωσε πως οποιαδήποτε προσέγγιση με την Τουρκία δεν θα επηρεάσει τους ενεργειακούς και άλλους σχεδιασμούς με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Το Ισραήλ έχει ανάγκη την Τουρκία και αντίστροφα. Το Ισραήλ, όμως, έχει μεγαλύτερη ανάγκη τις δύο μοναδικές δημοκρατικές, ελεύθερες και αξιόπιστες, μη μουσουλμανικές χώρες στην περιοχή, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ’ όψιν το ισλαμικό, φονταμενταλιστικό και τζιχαντιστικό τουρκικό καθεστώς, και ο εν παντί αναξιόπιστος και αλαζόνας Ερντογάν. Πηγή
ΕΛΛΑΣ 