Daily Archives: 13 Ιουνίου, 2022

Πέραν των έξι άρθρων του «Εθνικού Όρκου», συνημμένος σε αυτόν υπήρχε και ένας χάρτης, ο οποίος περιελάμβανε τα νησιά του Βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, τη Δυτική Θράκη μέχρι τον ποταμό Νέστο, την Κύπρο, την Αντιόχεια, το Χαλέπι, την Τζαραπλούς, την Ντερ αλ Ζορ, τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και την Συνέχεια →

Οι συνολικές ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου ανέκαμψαν τον Απρίλιο, μετά την πτώση που σημείωσαν τον Μάρτιο, όταν επιβλήθηκαν οι πρώτες κυρώσεις από τη Δύση, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Ενέργειας (ΙΕΑ). Συγκεκριμένα αυξήθηκαν κατά 620.000 βαρέλια στα 8,1 εκατ. βαρέλια την ημέρα, κοντά στα επίπεδα πριν από τον πόλεμο, με το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης να κατευθύνεται στην Ινδία.

Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ασίας έχει γίνει ο βασικός κόμβος για τις ροές του ρωσικού πετρελαίου, με τις εισαγωγές της να έχουν εκτιναχθεί στα 800.000 βαρέλια την ημέρα μετά την έναρξη του πολέμου από μόλις 30.000 βαρέλια την ημέρα προηγουμένως. Συνέχεια →

Στο στρατόπεδο των Ελλήνων επικράτησε σύγχυση και πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν να το εγκαταλείψουν. Ο Κολοκοτρώνης αντιλήφθηκε την κατάσταση και έστειλε τον εμπειροπόλεμο Δημήτριο Πλαπούτα, οποίος κατόρθωσε να τους εμψυχώσει. Οι Λαλαίοι αναθάρρησαν και αυτοί, όταν είδαν να καταφθάνουν ενισχύσεις από την Πάτρα στις 11 Ιουνίου. Επικεφαλής 1.000 Τουρκαλβανών ήταν ο Γιουσούφ Πασάς. Συνέχεια →

Έξι τέτοιες κατασκευές ενώνονταν μεταξύ τους με πηλό, δημιουργώντας έτσι μια συστοιχία για την παραγωγή 192 «πετάλων». Αφού στέγνωναν, ψήνονταν στον κλίβανο, το κερί έλιωνε και δημιουργούνταν οι κενοί χώροι με το σχήμα των «πετάλων». Ακολουθούσε η χύτευση και, μετά την πήξη του μετάλλου και το προσεκτικό σπάσιμο των πήλινων μητρών, προέκυπταν ορμαθοί «πετάλων», τα οποία, μετά την σφράγισή τους με ένα κτύπημα, μετατρέπονταν σε νομίσματα. Συνέχεια →

«Με αυτά τα φύλλα, οι τάφοι καθαρίζονται από τις γυναίκες, με τα ίδια φύλλα στολίζονται οι τελευταίες κατοικίες των νεκρών, μιας και σύμφωνα με την παράδοση μας, είναι η Πεντηκοστή, η μέρα όπου οι ψυχές ξαναγυρνάνε, πενήντα μέρες μετά τη θεία Ανάσταση του Κυρίου, στον κάτω κόσμο. Δεν έχει και τόση αξία να ερμηνεύσουμε από την ορθόδοξη πίστη το συγκεκριμένο στοιχείο της παράδοσης. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι οι ζώντες, οι γυναίκες, οι αδερφές, οι μανάδες, νιώθουν την ανάγκη να περιποιηθούν τους νεκρούς τους και να μοιραστούν με τους συγχωριανούς τους, τιμώντας τη μνήμη όσων δεν ζουν πλέον, με το κέρασμα της γλυκοκουλούρας», ερμηνεύει ο π. Κεφαλογιάννης. Όπως εξιστορεί, τα λουλούδια που ευλογούνται και αυτά στην εκκλησία και κατόπιν πηγαίνουν στο κοιμητήριο, «ομοιάζουν με τη ζωή, την ανθοφορία, τη γέννηση, την ευωδία που κυριαρχεί ως δώρο θεού στους ανθρώπους και αμέσως μετά τη φθορά, το μαρασμό, το τσαλάκωμα, το οποίο επιφέρει ο θάνατος. Είναι λοιπόν άξιο να κατανοήσουμε και ουσιώδες, πως οφείλουμε ως άνθρωποι να εκτιμούμε και να προστατεύουμε όλα όσα στη ζωή μας προσφέρονται. Τα οποία ο θάνατος ναι μεν σημαδεύει, αλλοιώνει, όμως είναι στο δικό μας χέρι να αξιοποιήσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας». Συνέχεια →