Tag Archives: έθιμα

Πολυποίκιλα έθιμα για τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής, έχουν τα νησιά. Στη Χίο, τη Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα της περιφοράς του Επιταφίου, οι πόρτες των σπιτιών μένουν ανοιχτές, για να μπει μέσα η Θεία Χάρη. Παράλληλα, οι κάτοικοι έχουν από πριν ρίξει χώμα στα σημεία όπου σταματά ο Επιτάφιος, το οποίο στη συνέχεια μαζεύουν και σκορπούν μέσα στα σπίτια τους. Συνέχεια →

Την πρώτη Μαΐου (σε μερικά μέρη κατά τη γιορτή της Αναλήψεως) υπήρχε το έθιμο να τρώγεται μια μεγάλη κουλούρα που κατασκευαζόταν την Αγία Παρασκευή ή το Μεγάλο Σάββατο μαζί με τις κουμουλιές, τους άρτους και τις φλαούνες του Πάσχα. Αυτό φυλαγόταν μέχρι την Πρωτομαγιά, γιατί θεωρείτο ως «το κουλούρι του Μα», που το κατανάλωναν οι άνθρωποι του σπιτιού, κυρίως τα παιδιά, για να «μην τους δαγκώνει ο γαίδαρος ο μουγιασμένος» όπως έλεγαν. Σε κάποια μέρη, αντί για κουλούρι. ξεχώριζαν και αποξήραιναν μια φλαούνα στη θέση του κουλουριού. Σε αυτές τις περιπτόσεις όμως η κατανάλωσή της γινόταν στις τρεις του Μάη, αντί την πρώτη. Πάντως η πρόληψη που υπήρχε γαι το κουλούρι του Μα ήταν βαθιά, που μερικοί έλεγαν με στρόμφο στο κάθε παιδί «αν δεν φάεις κούκουρον την πρωτομαγιά, θα σε δακκάσει ο γά(δα)ρος ο σιερκάς», δηλαδή, αν δεν φας κομμάτι κουλουριού της Πρωτομαγιάς, θα σε δαγκώσει ο γάιδαρος ο ασπριδερός. Συνέχεια →

Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε,
Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα κι Απρίλ’ς με τα λουλούδια,
Όλον τον κόσμο γέμουσι τ’ άθη και το λουλούδι,
Το νιόνε περικύκλουσες μες της κυράς την πόρτα.
Άνοιξε, πόρτα της κυράς, πόρτα της μαυρομάτας,
Να μπω να διώ τη λιγυρή, πώς στρώνει, πώς κοιμάται,
Πώς στρώνει στα τριαντάφυλλα, κοιμάται στα λουλούδια. Συνέχεια →

Το έθιμο αυτό λαμβάνει χώρα την Καθαρά Δευτέρα, κάθε χρόνο, στον Τύρναβο. Οι κάτοικοι της πόλης πηγαίνουν στο εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στα βόρεια της πόλης, σ’ έναν ελεύθερο ευρύ χώρο (ένα μεγάλο αλώνι).

Συνέχεια →

Στην αρχαία Ελλάδα γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης με κάποια ιδιαίτερα κάλαντα, τα Χελιδονίσματα, τα οποία αναβιώνουν σήμερα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Ομάδες παιδιών μετακινούνταν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν, κρατώντας πανεράκια με λουλούδια. Οι νοικοκυρές τους δίνουν χρήματα ή κεκάκια. Συνέχεια →

Το πιάσιμο του Σταυρού γίνεται από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά κυρίως άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα, το ίδιο και οι σειρήνες των πλοίων. Όλοι οι πιστοί πίνουν με ευλάβεια από τον αγιασμό, συμβολικά με τρεις γουλιές, και ραντίζουν μ’ αυτόν τα σπίτια, τα δέντρα, τα χωράφια και τα ζώα τους. Για τα Φώτα ο λαός πιστεύει πως είναι ο καιρός, η γιορτή που φεύγουν οι καλικάντζαροι γιατί φοβούνται την αγιαστούρα του παπά. Ο τρόμος τους αρχίζει από την παραμονή των Φώτων που γίνεται ο μικρός αγιασμός. Γι αυτό και το έθιμο του λαού λέει: Συνέχεια →

Από τις εορτές των λεγόμενων Νικολοβάρβαρων και μετά, ξεκινούσε στον Πειραιά ένα υπαίθριο πραγματικό πανηγύρι, που είχε να κάνει με τον δημοτικό στολισμό της πόλης, με την δημοτική αγορά και τον οργασμό που επικρατούσε την περίοδο εκείνη αλλά και από τις διαδοχικές εορτές, που λίγο πολύ ήταν σχετικές με τους Πειραιώτες και τον ίδιο τον Πειραιά. Συνέχεια →

Η Πρωτοχρονιά, πέρασμα στο νέο χρόνο, είναι φυσικό να συνδέεται με συνήθειες που εξασφαλίζουν το καλό, την ευετηρία, και την αποφυγή ενεργειών που μπορεί να σημαίνουν κακό για το χρόνο που έρχεται. Συνέχεια →

Η γιορτή των γενεθλίων του Χριστού θεσπίστηκε στις 25 Δεκεμβρίου από τους Χριστιανούς και ο εορτασμός της επεκτάθηκε σταδιακά σε όλο το ρωμαϊκό κράτος, ανατολικό και δυτικό. Στόχος τους ήταν να παραμερίσουν τον περσικό θεό Μίθρα, θεό του ήλιου και του φωτός. Η μέρα των γενεθλίων του «το Γενέθλιον του αήττητου Ήλιου» γιορταζόταν στις 25 του Δεκέμβρη. Η γιορτή αυτή συνδυαζόταν με τα Σατουρνάλια, παλιά αγροτική γιορτή που έγινε μία από τις σπουδαιότερες γιορτές των Ρωμαίων και γιορταζόταν από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου. Συνέχεια →