Daily Archives: 8 Απριλίου, 2024

Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα, έχοντας εκμεταλλευτεί, οικονομικά και πολιτικά, την παράνομη κατοχή της ελληνικής γης και την καταστροφή της ελληνοχριστιανικής ταυτότητας που άνθιζε για αιώνες σε αυτό τον τόπο, παρακολουθεί σιωπηρά τον πολιτισμικό βιασμό των κατεχομένων χωρίς αντίρρηση. Ο θρησκευτικός λινοβαμβακισμός του οθωμανικού παρελθόντος έχει μετατραπεί έντεχνα σε “πολιτικό λινομβαμβακισμό”, αξιώνοντας από τη μια την προστασία και τις στρατιωτικές εγγυήσεις της Τουρκίας και, ταυτόχρονα, τα ευρωπαϊκά ωφελήματα που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία. Η συγκυρία δε της οριστικής, μη ανατρέψιμης, εξάλειψης της ελληνικής- χριστιανικής ταυτότητας και της de facto αντικατάστασης της από την τουρκο-ισλαμική δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία, αφού συμπίπτει με την μεταβολή των τουρκικών αξιώσεων για επίλυση του Κυπριακού στη βάση δυο ανεξάρτητων κρατών». Συνέχεια →

Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να βλέπεις την μετατροπή ακόμα και του ναού της δικαιοσύνης σε «τσίρκο». Η εξέλιξη αυτή φυσικά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, η δικαιοσύνη απαξιώθηκε, αποδυναμώθηκε, έντιμοι δικαστικοί λειτουργοί κυνηγήθηκαν ανελέητα, προκειμένου να «παραδειγματιστούν» οι υπόλοιποι και να μην ακουμπάνε τα κυβερνητικά στελέχη. Συνέχεια →

Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της αναμέτρησης με τον Βόλο στο Αγρίνιο για την 3η αγωνιστική των playouts της Stoiximan Super League, οι φίλοι των γηπεδούχων ανάρτησαν πανό στήριξης προς την Μαρία Καρυστιανού. Συνέχεια →

Υπενθυμίζεται ότι οι «Δεσμώτες του Φαλήρου», οι 78 αλυσοδεμένοι ανθρώπινοι σκελετοί του 7ου π.Χ. αιώνα που ανασκάφηκαν το 2016 από τη δρα Στέλλα Χρυσουλάκη στο πλαίσιο σωστικής ανασκαφής στην Εσπλανάδα του ΚΠΙΣΝ (και των οποίων η ταυτότητα παραμένει μυστήριο), συνιστούν ένα ιδιαίτερα ευάλωτο εύρημα, καθώς μετά την ανακάλυψή του, το οστεολογικό υλικό έμεινε εκτεθειμένο σε φθορές λόγω των περιβαλλοντικών συνθηκών. Συνέχεια →

Η διαδικασία για τα τέσσερα Αρχαιολογικά Μουσεία της Ηπείρου ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2021, με τη διενέργεια αυτοψίας από κλιμάκιο των αρμόδιων κεντρικών υπηρεσιών, στην Ήπειρο. Τον Σεπτέμβριο 2023, σε συνέχεια του καθορισμού, από τη Διεύθυνση Αρχαιολογικών Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, σειράς των, κατ’ ελάχιστον, οριζόντιων προαπαιτούμενων για την απόδοση του Σήματος Πιστοποίησης, οι Εφορείες Αρχαιοτήτων Άρτας, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων και Πρέβεζας εργάστηκαν συστηματικά για την πλήρωση των κριτηρίων για τα μουσεία αρμοδιότητάς τους.
Συνέχεια →

Η μοιχεία, από την άλλη, μπορούσε να οδηγήσει στην Αθήνα ακόμα και στον φόνο του μοιχού από τον απατημένο σύζυγο, ο οποίος είχε αυτό το δικαίωμα (συγχωρητέος φόνος). Αντίθετα, στη Σπάρτη απλώς δεν υφίσταται μοιχεία. «Υπήρχαν αποδεκτές εξωσυζυγικές σχέσεις, οι οποίες είχαν στόχο να χαρίσουν στην οικογένεια τους πολυπόθητους απογόνους. Τέτοια ήταν η συναινετική διγαμία. Ένας Σπαρτιάτης ορκισμένος εργένης θα μπορούσε να ζητήσει από έναν φίλο του την άδεια να συνάψει ερωτικές σχέσεις με τη σύζυγό του, προκειμένου να αποκτήσει παιδιά. Ή ένας άκληρος και κάπως μεγαλούτσικος Σπαρτιάτης θα μπορούσε να ζητήσει από έναν φίλο του (νέο, ευγενή, ηθικό) να συνάψει σχέσεις με τη γυναίκα του για τον ίδιο σκοπό. Αυτές οι εξωσυζυγικές σχέσεις δεν ήταν κρυφές και γίνονταν με τη συναίνεση των εμπλεκομένων για ιερό σκοπό. Αλλά φυσικά υπήρχαν και οι άλλες, οι κρυφές, οι πραγματικές εξωσυζυγικές σχέσεις, που ωστόσο δεν επέφεραν τιμωρία στον μοιχό και υποχρεωτικό διαζύγιο μαζί με κοινωνικό αποκλεισμό στη γυναίκα, όπως συνέβαινε στην Αθήνα. Μπορεί να τις συζητούσε ο κοινωνικός περίγυρος ή ακόμα να έδινε διαζύγιο ο απατημένος σύζυγος προκειμένου να παντρευτούν οι δύο εραστές, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και τα παιδιά από τέτοιες σχέσεις γίνονταν αποδεκτά και μόνο στις βασιλικές οικογένειες μπορούσε να είναι πρόβλημα να γεννηθεί ένα παιδί με την υποψία ότι είναι νόθο», διευκρινίζει η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ που μας παραθέτει μια «χαριτωμένη ιστορία σαν ανέκδοτο σχετικά με την ανυπαρξία μοιχείας στη Σπάρτη», την οποία αναφέρει ο Πλούταρχος: Συνέχεια →

Η ίδια η ονομασία της Μονεμβασιάς, που δηλώνει περιορισμούς στην πρόσβαση αλλά και η ιστορικά τεκμηριωμένη επιλογή του χώρου λόγω της οχυρότητάς του ίσως ακούγονται αποθαρρυντικές. Όμως κατά την υπάρχουσα σήμανση, η ανάβαση από την κεντρική πλατεία της Κάτω Πόλης (η οποία απέχει τρία λεπτά πεζοπορίας από την ασφάλτινη οδό που οδηγεί στο Κάστρο) καλύπτει μόλις 220 μ. και διαρκεί 9 λεπτά. Επιβεβαιώνω ότι τόσο χρειάζεται ένας μεσήλικας με παραπάνω κιλά και ένα τετράχρονο παιδί σε ένα αυγουστιάτικο πρωινό, αλλά φυσικά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Οι Μονεμβασίτες ξέρουν ότι η ανάβαση είναι απαιτητική αλλά όχι αδύνατη για ανθρώπους κάθε ηλικίας χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας, γι’ αυτό άλλωστε ενίοτε –και μέχρι πριν λίγα χρόνια– ανέβαζαν μέχρι εκεί τον Επιτάφιο, με ακολουθία λαού και κλήρου με πασχαλινή (και όχι περιηγητική) περιβολή. Στη δημόσια συζήτηση επισημαίνεται δικαίως η ολισθηρότητα του ιστορικού λιθόστρωτου μονοπατιού ανάβασης, αλλά αυτό το πρόβλημα μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί –πριν γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα– με ήπιους τρόπους. Συνέχεια →