Tag Archives: έθιμο

«Πράγματι είναι πολύ ξεχωριστός ο τρόπος που γίνεται η περιφορά, όπως χαρακτηριστικό είναι και το κοντράστ ανάμεσα στις δύο ενορίες, τη μία που ψάλλει μελωδικά και την άλλη που θέλει να ακουστεί μέχρι τη… Σκόπελο. Το κοινό χαρακτηριστικό πάντως, που το σημειώνει και μία από τους ομιλητές του ντοκιμαντέρ, είναι η αγάπη. Αγάπη για τον τόπο, για την παράδοση, για τον φίλο, ακόμη και για τον εχθρό, ζωντανούς και νεκρούς. Είτε το δεις υπό χριστιανικό πρίσμα είτε υπό καθαρά ανθρωπιστικό, ο κοινός παρονομαστής είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι έρχονται κοντά». Συνέχεια →

Στη νεοελληνική λαογραφία, ο Απρίλιος έχει πολλές ονομασίες: Λέγεται Απρίλης, Ανοιχτοδέντρης, Ανθοφόρος, Αηγιωργίτης και Λαμπριάτης, επειδή μέσα στις 30 μέρες που έχει, συμπίπτουν οι μεγάλες γιορτές του Αγίου Γεωργίου και του Πάσχα. Αλλά, επειδή ο μήνας αυτός είναι ακόμη ο μήνας που φέρνει μαζί του την Άνοιξη που ανοίγουν τα φύλλα των δέντρων και τα λουλούδια ονομάστηκε Απρίλιος από το λατινικό ρήμα aperio = ανοίγω (aperio, aperire = ανοίγω), δηλαδή ο Απρίλιος είναι ο μήνας που ανοίγουν, ανθίζουν τα κλαριά και γενικά τα λουλούδια. Συνέχεια →

«Θεραπεύονταν» οι γηραιότεροι που έπασχαν από αρθριτικά, αν τους πάταγε στην πλάτη η αρκούδα!!! Στο Μεσδάνι ή Αγναντερό, όπως ονομάζεται σήμερα, σύμφωνα με την κ. Κοζιού, κάθε Καθαρά Δευτέρα αναπαριστούν το κλέψιμο της αρκούδας από τους κουδωνοφόρους χωρικούς, καθώς και τον καραγκούνικο γάμο και πλήθος κόσμου συρρέει στο χωριό τους, για να παρακολουθήσει τα αποκριάτικα αυτά δρώμενα και να διασκεδάσει, καταλήγει η κ. Κοζιού. Σημαντικό έθιμο τις Απόκριες είναι και η αναπαράσταση του παραδοσιακού καραγκούνικου γάμου με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια. Συνέχεια →

Οι Νυμφές και η Επίσκεψη είναι δύο όμορφα κεφαλοχώρια της Βόρειας Κέρκυρας, που περιβάλλονται από ελαιώνες, με έντονο το παραδοσιακό στοιχείο στην αρχιτεκτονική τους. Η Επίσκεψη, αμφιθεατρικά χτισμένη, είναι ένα «μπαλκόνι», με θέα το Β. Ιόνιο, την Αδριατική και τα Διαπόντια Νησιά. Οι Νυμφές, βρίσκονται μέσα στην βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά. Εκεί, κατά την μυθολογία λούζονταν οι Νύμφες που έδωσαν και το όνομα τους στο χωριό. Συνέχεια →

Από τα μεσάνυχτα της ημέρας των Φώτων οι πιστοί έφερναν τα σίχνα από τα ξωκλήσια στους κεντρικούς ναούς του Λιτοχώρου ψάλλοντας συνεχώς το μακρόσυρτο «Κύριε Ελέησον» της ημέρας. Μετά τη Θεία Λειτουργία οι «σιχνοφόροι» των ενοριών, μαζί με το εκκλησίασμα συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία και στην συνέχεια η πομπή καταλήγει στον «Λάκο». Συνέχεια →

Φορώντας τις παραδοσιακές τους φορεσιές, γυρνούν στους δρόμους με κλαρίνα, ζουρνάδες και νταούλια, παίζοντας παραδοσιακά τραγούδια, πολλά από τα οποία ως ακούσματα έχουν πια χαθεί. Επίσης το συγκρότημα των χορευτών του συλλόγου, χορεύει παραδοσιακούς χορούς υπό τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής του συγκροτήματος. Συνέχεια →

Σε μια εποχή που οι αστυνομικοί δεν αντιμετωπίζονταν από την κοινή γνώμη ως εχθροί, οι πολίτες και οι καταστηματάρχες της Αθήνας είδαν με πολύ συμπάθεια την εργώδη προσπάθεια των τροχονόμων, ενώ επαινετικά σχόλια για το έργο τους είχαν γραφτεί και στις περισσότερες εφημερίδες. Έτσι, όταν πλησίασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς του 1936, Αθηναίοι καταστηματάρχες και πολίτες συγκέντρωσαν μέσω εράνων ένα σημαντικό χρηματικό ποσό σαν δώρο και το πρόσφεραν στον Αστυνομικό διευθυντή Αλέξανδρο Θεοφανίδη ως πρόσθετη αμοιβή για τους τροχονόμους. Ο Θεοφανίδης απέρριψε το χρηματικό αυτό δώρο καθώς το θεώρησε ως έμμεσο τρόπο δωροδοκίας. Συνέπεσε όμως τις παραμονές Χριστουγέννων ο Θεοφανίδης να συζητήσει το θέμα με τον Μεγάλο Αυλάρχη Λεβίδη, ο οποίος μετέφερε το συμβάν και σχετικές πληροφορίες στον Βασιλιά Γεώργιο Β΄, ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον για το ζήτημα. Συνέχεια →

Στη διάρκεια της παρέλασης πραγματοποιήθηκε το δρώμενο «Ο Ξορκισμός του κακού» και με χαρά να υποδεχτούμε το νέο χρόνο, συνοδεία του γαμπρού και της νύφης όπου το “ζευγάρι” εμφανίστηκε ντυμένο με Καραγκούνικες φορεσιές. Συνέχεια →