Tag Archives: παράδοση

Με αφορμή δε, ότι ο βασικός ήρωας του μυθιστορήματος, ο όποιος διαδρά με τους Σαρακατσάνους είναι ένας δάσκαλος, ο όποιος πηγαίνει ως μισθωτός σε ένα καλυβοσχολείο, το βιβλίο φαίνεται να έχει μεγάλη απήχηση στην εκπαιδευτική κοινότητα. «Πολλοί συγκινήθηκαν από την παρουσία του δασκάλου της εποχής εκείνης», εξηγεί η συγγραφέας, η οποία διαπιστώνει μια αναβίωση της αγάπης για την παράδοση, το παρελθόν και τις ρίζες μας.
Συνέχεια →

«Κατάγομαι από οικογένεια που ασχολείται πέντε γενιές με τα παραδοσιακά όργανα, την τσαμπούνα και το τουμπάκι. Έβλεπα την οικογένειά μου να παίζει και ήταν κάτι φυσικό για μένα να ασχοληθώ με την παραδοσιακή μουσική», υπογραμμίζει ο Βαγγέλης Γούναρης και εξηγεί: «δεν είναι εύκολα όργανα, αλλά εγώ είμαι από τους τυχερούς, διότι, όπως μου λένε, έχω καλό αυτί και μαθαίνω γρήγορα. Με τη συμμετοχή μας στον διαγωνισμό στη Θεσσαλονίκη, θέλουμε να μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος για την παραδοσιακή μουσική της Μυκόνου. Ο καθηγητής μας παρότρυνε και μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Τώρα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να τον βγάλουμε ασπροπρόσωπο».
Συνέχεια →

Όλα τα παράλληλα ζεύγη του στημονιού περνούσαν μέσα από δύο χτένια που βρίσκονταν το ένα εμπρός από το άλλο και πιο συγκεκριμένα, οι μισές περνούσαν μέσα από το ένα και οι άλλες μισές μέσα από το άλλο. Έτσι πατώντας ένα μοχλό, τα χτένια μετακινούνταν το ένα προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω δίνοντας τη δυνατότητα ανάμεσα από τις κλωστές (στημόνι) να περάσουν τις μάλλινες χοντρές, κλωστές που θα γίνονταν κουβέρτες ή στρωσίδια. Συνέχεια →

Μπαίνοντας στο προκείμενο, η περιοχή νοτιοδυτικά των Καλαβρύτων, βόρεια της Γορτυνίας και ανατολικά της Γαστούνης αποτελεί τη σημερινή διασυνοριακή περιοχή των νομών Αχαΐας, Αρκαδίας και Ηλείας. Εκεί οι ντόπιοι ενέταξαν στην τοπική τους παράδοση τη ζυγιά της πίπιζας και του ταβουλιού, όπου πρότινος υπήρχε η φλογέρα και ο ταμπουράς. Η επιρροή αυτή ήρθε από την περιοχή του Αιτωλικού και του Μεσολογγίου όπου καταγραφή της πίπιζας έχουμε από την εποχή προ Τουρκοκρατίας. Στην Αχαΐα συναντάμε καταγραφή της πίπιζας περίπου το 1850 σε κείμενα βιογραφικά ντόπιων αγωνιστών της επανάστασης που συμμετείχαν στη μάχη του Λεβιδίου, στα Μαζέικα και στην άλωση της Τριπολιτσάς. Συνέχεια →

Όπως αναφέρει ο κύριος Σύρος, το βιβλίο εισδύει προσεκτικώς στην έννοια του Θήλεος, επιχειρεί να αποκαταστήσει τον ρόλο του από την μανία της μετανεωτερικότητας και καλλιεργεί στο παιδί την ανάγκη συζεύξεως μαθήσεως – παιχνιδιού και αντιστρόφως, την φαντασία και την δημιουργική σκέψη, την πολιτισμική ταυτότητα, την ιστορική αντίληψη την αντίληψη χώρου – χρόνου. Συνέχεια →