Tag Archives: συνεκμετάλλευση

«Δεν είναι ταμπού η συνεκμετάλλευση, εγώ δεν έχω κανένα ταμπού», ανέφερε με δηλώσεις της η βουλευτής της ΝΔ, πρώην υπουργός εξωτερικών και αδερφή του πρωθυπουργού κ. Μπακογιάννη, ενώ ουσιαστικά θεωρεί άκαιρη και την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια και επιβεβαιώνει την «ηθελημένη» απόδοση της περιοχής ανατολικώς Ρόδου-Κρήτης στην Τουρκία λέγοντας: «δεν πρέπει να πάμε σε επέκταση των 12 ναυτικά μιλίων περιμετρικά της Κρήτης και να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Κύπρο». Συνέχεια →

Χρειαζόμαστε μάλλον την σχολή του Ιωάννου Μεταξά που προέκρινε τον επανεξοπλισμό της Λήμνου και της Σαμοθράκης κι εκ των πραγμάτων, ανάγκασε του Τούρκους να τον δεχθούν, εξ αιτίας της Συνθήκης του Μοντρέ για το κλείσιμο των Στενών, εν καιρώ πολέμου. Συνέχεια →

Μετά τήν έπίσκεψη τοΰ Πρωθυπουργού στήν Αμερική είναι σέ άνοικτή γραμμή μέ τόν Έλληνα όμόλογό του σύμβουλο γιά θέματα ενέργειας τοΰ κ Μητσοτάκη Νίκο Τσάφο. Άπό τήν έλληνική πλευρά στό παρασκήνιο φαίνεται πώς έκτός άπό τό επίσημο κανάλι τοΰ Υπουργείου Εξωτερικών τοΰ όποιου ήγεΐται ό Νίκος Δένδιας διαμορφώνονται καί νέα παράλληλα κανάλια επικοινωνίας μέ τήν Τουρκία άλλά καί τήν Αμερική.
Συνέχεια →

Όπως και να’ χει, ο Ν.Παναγιωτόπουλος προσπάθησε να εμφανίσει το θέμα της «συνεκμετάλλευσης» ωσάν να περιορίζεται αυτό μόνο στα ενεργειακά. Προφανώς, αδυνατεί να κατανοήσει ότι η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας διευρύνεται στα πάντα. Σε εδάφη, θάλασσες, εναέριο χώρο, εκμετάλλευση υποθαλάσσιου πλούτου, δικαιώματα στην επιφάνεια της θάλασσας και στον πλούτο της, γεωπολιτική και στρατιωτική επέκταση. Συνέχεια →

Εἶναι ἐκπληκτικό τό πόσο οἱ δηλώσεις αὐτές ὁμοιάζουν μέ τά ὅσα ἔλεγε ὁ Θᾶνος Ντόκος τόν Νοέμβριο τοῦ 2019, τίς ὁποῖες ἐπαναλαμβάνουμε αὐτούσιες. «Ἡ διπλωματία τῶν κανονιοφόρων δέν συμβάλλει στήν εὕρεση λύσεως, οὔτε ἁρμόζει ὡς συμπεριφορά σέ μιά χώρα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ καί ὑποψήφια γιά ἔνταξη στήν ΕΕ. Θεωρῶ, παρ’ ὅλα αὐτά, ὅτι ὑπάρχουν δυνατότητες συνεννόησης σέ θέματα ἐκμετάλλευσης ὑδρογονανθράκων, καθώς στό τραπέζι παραμένει καί ἡ ἑλληνοκυπριακή δέσμευση γιά δημιουργία Ταμείου Ὑδρογονανθράκων πρός ὄφελος καί τῶν δύο κοινοτήτων. Οἱ διπλωμάτες καί οἱ δικηγόροι μποροῦν νά συμβάλλουν στήν εὕρεση λύσης, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει πολιτική βούλησις. Ἀκόμη καί ἰδέες περί συνεκμεταλλεύσεως (kazan-kazan) μποροῦν νά συζητηθοῦν, ὑπό τήν προϋπόθεση τῆς προηγούμενης ὁριοθέτησης μέσῳ προσφυγῆς σέ διεθνές δικαιοδοτικό ὄργανο.» Συνέχεια →

Χθες η κυβέρνηση ανερυθρίαστα τοποθετήθηκε στο θέμα των θαλασσίων ζωνών, βάζοντας την κόκκινη γραμμή στα 6 μίλια. Απεμπολεί, δηλαδή, το κυριαρχικό δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, που νομικά έχει απόλυτη δυνατότητα να πράξει μονομερώς. Ο λόγος που μέχρι τώρα δεν το τόλμησε (κάκιστα) ήταν η πολιτική ατολμία των προηγούμενων κυβερνήσεων και ο φόβος του τουρκικού casus belli. Και μόνο αυτό το γεγονός (δηλαδή η απειλή πολέμου των Τούρκων σε περίπτωση επέκτασης) αποδεικνύει το μέγεθος της τεράστιας ελληνικής υποχώρησης που επιβεβαιώθηκε επισήμως χθες. Συνέχεια →

Όμως στην Ελλάδα το ζήτημα των 12 ναυτικών μιλίων ενώ είναι κυριαρχικό δικαίωμα θα αποτελέσει casus belli για την Τουρκία, το ρίσκο για την περιοχή θα αυξηθεί και το θερμό επεισόδιο θα καταστεί μονόδρομος.

Οπότε η μόνη ρεαλιστική επιλογή αλλά όχι και η εθνικά καλύτερη είναι το υφιστάμενο status quo να διατηρηθεί.
Συνέχεια →

Ο λεγόμενος «πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους και υποψήφιος για την ηγεσία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας στις «εκλογές» του Απριλίου, Ερσίν Τατάρ, είπε ότι θα μπορούσε να επιστραφεί έδαφος 6% στους Ελληνοκύπριους και να μειωθεί το ποσοστό, που κατέχουν οι Τουρκοκύπριοι από το … Συνέχεια →

Τα επόμενα βήματα είναι υποθετικά: εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα. Η Ελλάδα εξασφαλίζει λοιπόν τη βασική της επιδίωξη (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών) με ένα υποθετικό αντάλλαγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα τη βλάψει, καθώς θα στηρίζεται στα δεδομένα της οριοθέτησης που θα έχει προηγηθεί.
Συνέχεια →