ΦΩΤΟ ΕΡΤ
Οι νοικοκυραίοι στα σπίτια με τις κάμαρες και τις αυλές εκείνα τα χρόνια είχαν και τα κοτέτσια τους. Τα μετακατοχικά παιδιά είχαν ανάγκη από βιταμίνες …η φυματίωση θέριζε.
Βραστό μελάτο ή σφιχτό αλλά και χτυπητό με ζάχαρη στο φλυτζάνι (οποία αηδία) δεν έλειπε από το παιδικό μενού.
«…κλείσε τη μύτη σου και φάτο….» έλεγαν οι μανάδες.
Και οι κοτούλες καλοπερνούσαν …είχαν και ονόματα… κανελιά …λευκούλα.
Η μυρουδιά δεν ενοχλούσε κανένα και η κοτσιλιά ήταν λίπασμα στον μικρό κηπάκο με τα ζαρζαβάτια.
Κοτέτσια θα έβλεπες και σε ταράτσες σπιτιών αλλά και στο Κολωνάκι.
Μαγαζιά που πουλούσαν αυγά …αυγοπωλεία επίσης υπήρχαν με υπαλλήλους με άσπρες ποδιές όπως το παραπάνω στην φωτογραφία και μάλιστα με φωτεινή επιγραφή.
Από το κοντινό «χωριό» το Γαλάτσι οι «χωριάτες» πουλούσαν με τα γαϊδουράκια τους στις γειτονιές και αυγά εκτός από λαχανικά «…και αυγά ημέρας έχω….» φωνάζανε …ποιάς ημέρας δεν είχε σημασία.
Ήταν σημαντικό …το ημέρας …περισσότερες βιταμίνες για τα σκελετωμένα.
«…μα μυρίζει …δεν μπορώ να το φάω …»έλεγε κλαίγοντας το σκελετωμένο «….φάτο γιατί αλλιώς θα πάς στο πρεβαντόριο….»
Έκλεινες την μύτη και το έτρωγες και στο πρεβαντόριο πήγαινες γιατί δυστυχώς δεν αρκούσε το αυγό. Πίσω στα παλιά
ΕΛΛΑΣ 