Tag Archives: παλιά Αθήνα

Τα «Σκαλάκια» ήταν σε περίοπτη θέση, σε ύψωμα, και στα παλιά χρόνια της Τουρκοκρατίας, πριν χτιστεί το τζαμί το 1759, έβλεπες ευθεία κάτω έως τους Αγίους Ασωμάτους στο Θησείο. Οι ιστορίες ποτίζουν τις πέτρες στο Μοναστηράκι. Εκεί, στα μπαρμπέρικα του 1890, όσοι πήγαιναν δεν θα είχαν και πολλές απαιτήσεις. Ενα γρήγορο καθάρισμα, φαντάζομαι, ίσως και ξύρισμα και περιποίηση στο μουστάκι. «Αψε-σβήσε»… Στα παλιά αυτά κουρεία, που ποιος ξέρει πώς θα ήταν διακοσμημένα, ίσως με ένα κλουβί με καναρίνι και ένα λιθόγραφο πορτρέτο της βασίλισσας Ολγας, δούλευαν ως παραγιοί πολλά παιδιά της αγοράς, τα «τσιράκια της εποχής», όπως έλεγε ο παλιός Αθηναίος που έγραφε στα 1953. Συνέχεια →

Η Αθήνα ολοένα μεγάλωνε, ο ρυθμός της ζωής άλλαζε, τα εμπορικά μαγαζιά έφυγαν από το Παζάρι και άνοιξαν στην πόλη, στο σημερινό εμπορικό κέντρο στην αρχή και κατόπιν στις γειτονιές. Τα μαγαζιά της παλιάς αγοράς δεν είχαν πλέον ζωηρή εμπορική κίνηση, όπως τις παλιές καλές μέρες. Τα αμπατζήδικα και τα τσαρουχάδικα είχαν παρακμάσει από το τέλος του 19ου αιώνα, παρ’ όλο που η φουστανέλα και τα τσαρούχια δεν έπαψαν να έχουν ζήτηση. Συνέχεια →

Το σπίτι στη γωνία των οδών Λυσικράτους και Αισχίνου με την απλή νεοκλασική μορφολογία του, την ξεδοντιασμένη σειρά από ακροκέραμα, τις δωρικές παραστάδες και τα παλαιότατα, αυθεντικά γερμανικά παραθυρόφυλλα, θυμίζει άλλα σπίτια της Αθήνας που χάθηκαν στην πορεία του χρόνου. Θυμίζει όμως, σε παλαιότητα και μορφολογία, και ένα άλλο παλιό σπίτι της Πλάκας που διασώζεται στη γωνία των οδών Κυρρήστου και Ερεχθέως, με γερμανικά παντζούρια επίσης, με κορινθιακού τύπου παραστάδες αυτό και με ωραίο μπαλκονάκι, απλό και δωρικό, χαρακτηριστικό της οθωνικής περιόδου.
Συνέχεια →

Αυτό που γενικά είναι άγνωστο είναι ένα μικρό «σκάνδαλο» που είχε δημιουργηθεί λόγω των 24 αγαλμάτων που είχαν τοποθετηθεί πάνω στο στηθαίο και τα οποία ήταν… γυμνά. Η γυμνότητά τους, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, προκάλεσε τη σεμνοτυφία κάποιων, με αποτέλεσμα να γίνει διάβημα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση. Ο Σλήμαν αποφάσισε να τα ντύσουν. Το αποτέλεσμα όμως ήταν διαφορετικό απ’ ό,τι ίσως κάποιοι περίμεναν καθώς το θέαμα την επόμενη ημέρα προκάλεσε γέλια. Συνέχεια →

Το μεσημέρι δίπλα στο σπαστό τραπεζάκι θα έμπαιναν κι άλλα για να χωρέσουν τα πιάτα και τις κατσαρόλες….

Ξεκινούσε από τον καφέ το πρωϊ η μάζωξη και κρατούσε μέχρι το απόγευμα.
Συνέχεια →

Καπαρντίνες…παλτά….πουκάμισα ….γραβάτες… Ένα πλήρες ντύσιμο με τον υπάλληλο σε ρόλο μαίτρ. Φυσικά ο χώρος ήταν για ειδικά βαλάντια….
Συνέχεια →

Το παλαιόν όνομα, το οποίον έμεινεν από το ξενοδοχείον ή το πεταλωτήριον -δεν ενθυμούμαι καλά, ο φίλος μου κ. Καμπούρογλου θα ενθυμήται καλλίτερα-, κάποιου Χαύτα, επεξετάθη και επεκτείνεται ολονέν εις όλην την περιοχήν. Και από πρωίας μέχρις βαθείας νυκτός, η περιοχή αυτή είναι πλημμυρισμένη από τον ποικιλότερον κόσμον, παρουσιάζουσα μεγαλητέραν ζωήν και κίνησιν από κάθε άλλο μέρος των Αθηνών. Συνέχεια →

Μαγαζιά που πουλούσαν αυγά …αυγοπωλεία επίσης υπήρχαν με υπαλλήλους με άσπρες ποδιές όπως το παραπάνω στην φωτογραφία και μάλιστα με φωτεινή επιγραφή. Συνέχεια →