Tag Archives: παραδόσεις

Πολυποίκιλα έθιμα για τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής, έχουν τα νησιά. Στη Χίο, τη Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα της περιφοράς του Επιταφίου, οι πόρτες των σπιτιών μένουν ανοιχτές, για να μπει μέσα η Θεία Χάρη. Παράλληλα, οι κάτοικοι έχουν από πριν ρίξει χώμα στα σημεία όπου σταματά ο Επιτάφιος, το οποίο στη συνέχεια μαζεύουν και σκορπούν μέσα στα σπίτια τους. Συνέχεια →

Από τις εορτές των λεγόμενων Νικολοβάρβαρων και μετά, ξεκινούσε στον Πειραιά ένα υπαίθριο πραγματικό πανηγύρι, που είχε να κάνει με τον δημοτικό στολισμό της πόλης, με την δημοτική αγορά και τον οργασμό που επικρατούσε την περίοδο εκείνη αλλά και από τις διαδοχικές εορτές, που λίγο πολύ ήταν σχετικές με τους Πειραιώτες και τον ίδιο τον Πειραιά. Συνέχεια →

Όσον αφορά τη γεωγραφική της θέση, στην οποία σήμερα βρίσκονται τα ερείπιά της, η πόλη Οινιάδες ήταν χτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Αχελώου. Μπορεί να την εντοπίσει κανείς λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα δυτικά του σημερινού χωριού Κατοχή. Η θέση στην οποία είχε χτιστεί μόνο τυχαία δεν ήταν.
Συνέχεια →

Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου που, όταν περνούσαμε μπροστά από το χασαπιό της γειτονιάς, του Ζολωτάκη, μου έλεγε να στρίψω το κεφάλι απ’ την άλλη μεριά για να μη βλέπω τον αιμοσταγή, στυγερό εκμεταλλευτή του λαού που πουλούσε… Πόρσε στο Περιστέρι! Συνέχεια →

Η Θεσσαλία, στην καρδιά της Ελλάδας, συνεχίζει να τιμά έθιμα και παραδόσεις με τον καλύτερο τρόπο. Ιδίως τα πανέμορφα ορεινά χωριά της όπως η Ελάτη και το μικρότερο Περτούλι. Αν λοιπόν θέλετε να ζήσετε «Πάσχα στο χωριό» σημειώστε πως είναι δυο από τις καλύτερες επιλογές. Συνέχεια →

Το συναντούσε κανείς μόνο στην Κρεμαστή και καταγράφηκε από τον λαογράφο της Ρόδου Αναστάσιο Βρόντη, μαζί με εκατοντάδες άλλα έθιμα και, παραδόσεις και μύθους των χωριών του νησιού. Συνέχεια →

Η έννοια του έθνους ουδόλως κηδεμονεύεται, διότι νοηματοδοτεί οντολογικά την ταυτότητα μίας συλλογικότητας με συμπαγή συνεκτικά στοιχεία, η οποία κληροδοτεί την πολιτισμική παρακαταθήκη της αενάως, από γενεά σε γενεά. Εξ αυτού του λόγου, η Ιστορία σφυρηλατεί την εθνική μνήμη και τη συνείδηση ενός έθνους εις το διηνεκές, διότι συνδέει αξεδιάλυτα το όλον μιας μακρόχρονης πορείας ενός λαού. Συνέχεια →

Η νύφη, η Πωγωνήσια νύφη, στολισμένη με σιαγιάκι, ντουλαμά τριανταφυλλάτο, κοντούρες, κάλτσες με πλουμιά, κορώνα και τσιαπράκια, με χαμηλωμένα μάτια, ντροπαλή μέσ’ τη χαρά της, προκαλεί τον θαυμασμό όταν, λυγερή και αεράτη, σέρνει μετά τα «στέφανα» το χορό συμπαρασύροντας όλους τους καλεσμένου στη δική της χαρά. Συνέχεια →

Φέτος είναι η πρώτη χρονιά μετά την πανδημία που τα πανηγύρια επιτρέπονται και παρατηρείται μεγάλη προσέλευση πιστών αλλά και τουριστών κατά τη διεξαγωγή τους. Κατά τα ζακυνθινά έθιμα τα πανηγύρια έχουν διήμερο ή και τριήμερο χρόνο διάρκειας και περιλαμβάνουν τις καθιερωμένες θρησκευτικές λειτουργίες τελετές, λιτανείες των ιερών εικόνων στους δρόμους και ειδικότερα στα χωριά γλέντα στις αυλές των εκκλησιών με ορχήστρες λαϊκών οργάνων και χορούς. Συνέχεια →