Tag Archives: Ελληνική Μυθολογία

Βλέπετε το σίλφιο (ή σύλφιο) ήταν το διασημότερο βότανο της αρχαιότητας, ένα φυτικό πασπαρτού για τα πάντα. Ήταν όμως, σαν από τραγική ειρωνεία, και όσο σπάνιο χρειαζόταν για να φτάσει να αξίζει το βάρος του σε ασήμι. Φυόταν αποκλειστικά σε μια στενή λωρίδα γης στην Κυρήνη, εκεί στις ακτές της Βόρειας Αφρικής (σημερινή Λιβύη), και δεν ευδοκιμούσε πουθενά αλλού, φέρνοντας στον νου τη σημερινή μαστίχα της Χίου. Όσοι το εμπορεύονταν πλούτιζαν, καθώς το λαχταρούσε όλος ο αρχαίος κόσμος. Το απαθανάτιζαν σε νομίσματα και αγγεία και το πήραν μετά οι Ρωμαίοι στέλνοντάς το στα ουράνια. Μόνο που κανείς τους δεν κατάλαβε πως η υπερεντατική του καλλιέργεια και η μαζική συγκομιδή του προσυπέγραφαν το τέλος του. Σύντομα θα ζούσαν όλοι χωρίς σίλφιο και θα έπρεπε να βρουν πια υποκατάστατά του, αφήνοντάς το στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας να πονοκεφαλιάζει ακόμα και σήμερα τους βοτανολόγους. Συνέχεια →

Περνούσαν τις ώρες τους χωρίς καμιά βιοτική έγνοια, γυμνάζονται, τρέχουν πάνω στα άλογά τους, παίζουν πεσσούς, συνοδεύουν τα τραγούδια τους με την κιθάρα και φυσικά τρωνε όλοι μαζί στεφανωμένοι. Κάθονται παρέες – παρέες και κουβεντιάζουν ώρες πολύ, μέσα σε μια ατμόσφαιρα που μοσκοβολάει από το θυμίαμα που καιει πάνω από τους βωμούς των θεών.
Συνέχεια →

Η ΔΗΛΟΣ, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι ένα ολοφώτεινο μικρό (μέγιστο μήκος 6 χλμ., μέγιστο πλάτος 1,3 χλμ.) άγονο νησί, που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο των Κυκλάδων (6 μίλια από τη Μύκονο). Ο παράλιος ομώνυμος οικισμός (14 κάτ., υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας) υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μυκόνου του νομού Κυκλάδων. Πάντως, στο νησί απαγορεύεται η παραμονή επισκεπτών μετά τη δύση του Ήλιου.
Συνέχεια →

Οι Έρμονες είναι επίσης μία εξαιρετική βάση για εξορμήσεις, καθώς βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από πολλά γραφικά χωριά της Κέρκυρας, καθώς και πανέμορφες παραλίες. Μπορείτε να επισκεφθείτε παραδοσιακά χωριά όπως οι Λιαπάδες, ο Πέλεκας και ο Βάτος. Όσο για παραλίες, η Γλυφάδα και η Μυρτιώτισσα, δύο από τις καλύτερες παραλίες στην Κέρκυρα, βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από τους Έρμονες. Συνέχεια →

Ο θάνατος του Τειρεσία συνδέεται με την άλωση της Θήβας από τους Επιγόνους. Ο Τειρεσίας ακολούθησε τους Θηβαίους στην έξοδό τους και σταμάτησε κοντά σε μια πηγή, που λεγόταν Τιλφούσσα. Διψασμένος από την διαδρομή, ήπιε από το νερό που ήταν ιδιαίτερα κρύο και πέθανε. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Τειρεσίας είχε παραμείνει μαζί με την κόρη του Μαντώ στην πόλη και όταν οι νικητές κατέλαβαν την πόλη τους αιχμαλώτισαν και τους έστειλαν στους Δελφούς, για να αφιερωθούν στο θεό Απόλλωνα, αλλά στην διαδρομή ο Τειρεσίας που ήταν πολύ γέρος, πέθανε από κούραση. Συνέχεια →

Έχοντας εκπληρώσει ο Αμφιτρύων την υπόσχεση στους Θηβαίους, άρχισε να σχεδιάζει την εκστρατεία εναντίον των Ταφίων. Για το σκοπό αυτό, ίδρυσε συνασπισμό, ο οποίος είχε τη στήριξη του Κέφαλου από την Αθήνα, του γιου του Περσέα Έλειου από το Άργος και του Κρέοντα από τη Θήβα. Με την υποστήριξη αυτών των δυνάμεων, ο Αμφιτρύων επιτέθηκε σε όλα τα γειτονικά νησιά που κυβερνιούνταν από τους Ταφίους αλλά καθώς ο βασιλιάς Πτερέλαος ήταν αθάνατος λόγω της χρυσής κόμης, δεν μπορούσε να υπερισχύσει. Την λύση έδωσε η κόρη του Πτερέλαου, Κομαιθώ η οποία ερωτεύτηκε τον Αμφιτρύωνα και έκοψε τα χρυσά μαλλιά του πατέρα της, διευκολύνοντας έτσι τον θάνατό του, αλλά τελικά σκοτώθηκε από τον τελευταίο για την προδοσία της. Συνέχεια →

«Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού.
Συνέχεια →

Οι γυναίκες στην Ελληνική μυθολογία καί κατά επέκταση στην τέχνη, το έπος, και την τραγική ποίηση κρατούν ρόλους πρωταγωνιστικούς, σημαντικούς και γεμάτους νοήματα. Συνέχεια →