Tag Archives: Ηρακλής

«Υπάρχουν κάποιες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες στις οποίες αναφέρονται σχετικές παρασκευές και ουσίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται είτε για να προκαλέσουν τον έρωτα σε κάποιον, είτε για να εκδικηθούν κάποιον εξαιτίας του έρωτα. Είναι αυτές οι ουσίες ένα δημιούργημα της φαντασίας του δημιουργού τους ή σχετίζονται με κάποιες πρακτικές που υπήρχαν στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων; Μην ξεχνάμε ότι δεν πρόκειται για ιατρικά κείμενα αλλά για λογοτεχνικά κείμενα, τα οποία είχαν γραφτεί για να χρησιμοποιηθούν σε μία θεατρική παράσταση. Ξεκίνησα την αναζήτηση σχετικών αναφορών κατ’ αρχάς με πρωτογενές υλικό όλες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Βρήκα τέσσερις τραγωδίες, στις οποίες υπάρχουν οι σχετικές αναφορές και τις οποίες έχω καταγράψει αναλυτικά. Είναι οι τραγωδίες «Τραχίνιες», «Μήδεια» και «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη και ο «Ιππόλυτος» του Σοφοκλή. Από εκεί και πέρα άρχισα να αναζητώ άλλες πηγές, άλλα κείμενα που θα μου έδιναν στοιχεία για τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία» σημειώνει η κ. Τζανετουλάκου. Συνέχεια →

«…κι έγειρε το κεφάλι του από τη μια μεριά, σαν παπαρούνα μέσα σε κήπο, που έχει βαρύνει από το σπόρο της και από τις ανοιξιάτικες δροσοσταλίδες. Έτσι από τη μια μεριά έγειρε το κεφάλι του, καθώς το βάρυνε η περικεφαλαία.» Συνέχεια →

Στην αυγή του Δυτικού Πολιτισμού έλαμψε σαν Ήλιος ο κορυφαίος λαός της ανθρωπότητας. Έχοντας πλήρη επίγνωση της ανωτερότητάς του απέναντι στους άλλους λαούς, επινόησε και τελειοποίησε τις βασικές γραμμές της ανθρώπινης σκέψης. Στην τέχνη, στη φιλοσοφία, στην ποίηση, στη θρησκεία, στον πόλεμο, στην πολιτική, στην επιστήμη, στην ιστορία, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού κι ακόμη στον ίδιο τον σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης, οι Έλληνες έθεσαν τα μέτρα και τα πρότυπα. Συνέχεια →

Μία άλλη σημαντική πληροφορία για τη χώρα των Υπερβορείων προέρχεται από τις ωδές του Πινδάρου και συγκεκριμένα από τα Ίσθμια (ωδή 6), προσδιορίζοντας όχι αυτή βρίσκεται στο τέλος του γνωστού κόσμου, ενώ ο Διόδωρος ο Σικελός (2.47.5) αναφέρει ότι «εχειν δε τους Υπερβορείους ιδίαν τινά διάλεκτον» (έχουν κάποια δική τους διάλεκτο). Στη συνέχεια του κειμένου, ο ίδιος συγραφέας παραθέτει ότι «προς τους Έλληνας οικειότατα διαχεϊσθαι, καί μάλιστα προς τους Αθηναίους καί τους Δηλίους, εκ παλαιών χρόνων» (αισθάνονται από παλαιότερες εποχές πολύ οικείους τους Έλληνες, ιδίως τους Αθηναίους και τους Δηλίους), για να καταλήξει στη συνέχεια ότι αφιερώνουν (στον Απόλλωνα;) «αναθήματα πολυτελή, γράμμα-σιν Έλληνικοίς έπιγεγραμμένα». Συνέχεια →

Οι αναστηλωτές είχαν ξεκινήσει εργασίες ρουτίνας για την επισκευή του κτιρίου το 2013, αλλά αντιλήφθηκαν την ύπαρξη νέων καλλιτεχνικών θησαυρών που έπρεπε να αποκαλυφθούν δύο χρόνια αργότερα. Ήταν τη στιγμή που εξέταζαν την θολωτή οροφή μιας στεγασμένης αυλής, ζωγραφισμένης τον 19ο αιώνα, όταν από κάτω αναδύθηκαν εικόνες των δώδεκα άθλων του Ηρακλή. Συνέχεια →

Ειδικά για τη μαρμάρινη ανδρική κεφαλή που βρέθηκε στην αποστολή θα πρέπει να μελετηθεί και να μετρηθούν οι διαστάσεις της προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αρχική εκτίμηση της εφορείας ότι ταυτίζεται με τον ημίθεο Ηρακλή τύπου Farnese και κατά πόσον ταιριάζει στο ακέφαλο άγαλμα που ανέλκυσαν σφουγγαράδες του νησιού το 1900. Το συγκεκριμένο ρωμαϊκό αντίγραφο του λεγόμενου «Ηρακλή των Αντικυθήρων» φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και παρουσιάζεται στο αίθριό του. Συνέχεια →

Το φράγμα Πηνειού ή Καραμανλή είναι το μεγαλύτερο φράγμα της Ελλάδας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης.

Το ύψος του αγάλματος είναι 3 μέτρα και 20 εκατοστά. Ο Ηρακλής του Λύσιππου είναι αρχαίος ανδριάντας από τις πιο φημισμένες απεικονίσεις του ημίθεου Ηρακλή. Ο Ηρακλής ήταν Αργείος, γιος του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης. Συνέχεια →

Οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη, που χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού και πιστεύεται ότι είναι μια από τις μητροπόλεις της αρχαίας περιόδου με τις ιστορικές κατασκευές της όπως το θέατρο, το στάδιο, ο Ναός του Διός και η Αγορά, επικεντρώθηκαν στο ρέμα του Πενκαλάς. Συνέχεια →

«Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού.
Συνέχεια →