Tag Archives: νέα ευρήματα

Και ακόμα, ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι, δεν υπάρχουν χρήματα, ώστε να ξεκινήσουν σωστικές αρχαιολογικές έρευνες. Πράγμα ιδιαίτερα σοβαρό, αν σκεφτεί κανείς ότι χρειάζονται υπέρογκα κονδύλια και πολύχρονες έρευνες για να προχωρήσουν όλα αυτά.
Συνέχεια →

Η ανασκαφή στην περιοχή της Ακεραμικής θέσης του Άνω Ρουδιά, επικεντρώθηκε στον καθαρισμό και τη μελέτη του μνημειακού κυκλικού κτίσματος που είχε αποκαλυφθεί τις προηγούμενες χρονιές. Ανοίχθηκαν κάποιες νέες τομές κοντά στο κτίσμα, αλλά και σε απόσταση από αυτό, νότια της αναβαθμίδας, έτσι ώστε να τεκμηριωθεί η σχέση του με αρχιτεκτονικά στοιχεία από γειτονικούς χώρους. Αυτό έγινε με επιτυχία, ενώ ταυτόχρονα η αρχαιολογική επίχωση κοσκινιζόταν για τον εντοπισμό μικρών ευρημάτων.
Συνέχεια →

Συλλέχτηκαν επίσης εξίσου πολλοί λύχνοι αρχαϊκών-ρωμαϊκών χρόνων (εικ. 20) και πολύμυξα τελετουργικά φωτιστικά σκεύη (εικ. 21), δακτυλιόσχημοι «κέρνοι» με επίθετα μικρογραφικά αγγεία, πλήθος επίθετων μικρογραφικών υδριών που έχουν αποκολληθεί από τελετουργικά σκεύη (εικ. 22), εξαιρετικής ποιότητας κεραμική, κυρίως Αττική μελανόμορφη και ερυθρόμορφη (υδρίες, κάλπεις κ.λπ., εικ. 23), αλλά και άλλων εργαστηριακών κέντρων (Κορινθιακά, Κυκλαδικά και Ανατολικού Αιγαίου). Στα αναθήματα συγκαταλέγονται και ορισμένα χάλκινα, αργυρά (εικ. 24), οστέινα και υάλινα κοσμήματα, μαρμάρινα και αλαβάστρινα αγγεία (φιάλες, πυξίδες) κ.ά. Βρέθηκαν και ορισμένα χάλκινα ρωμαϊκά νομίσματα (π.χ. sestertius του Τραϊανού, μετά το 106 μ.Χ., εικ. 25 πάνω, και νόμισμα Διοκλητιανού του 285 μ.Χ., εικ. 25 κάτω).
Συνέχεια →

Οι βραχώδεις περιοχές και οι αρχαίες αποθέσεις σε λάκκους που ανασκάφηκαν αποκάλυψαν ευρήματα κυρίως των αρχαϊκών χρόνων. Η δαιδαλική τέχνη φαίνεται να κυριαρχεί στην Πρώιμη Αρχαϊκή περίοδο (650 π.Χ.) με τη μορφή γυμνών γυναικείων μορφών με δαιδαλική κόμμωση και υψηλό πόλο. Από τα ευρήματα του 6ου αι. π.Χ. ξεχωρίζουν αντικείμενα από αιγυπτιακό και φοινικικό γυαλί, πήλινα περίαπτα πουλιών και ζώων, αιχμές βελών και δοράτων, μικρογραφικά αγγεία, ένθρονες γυναικείες μορφές, καθώς και ένα γυναικείο ειδώλιο που κρατά παπαρούνα και ρόδι. Όσον αφορά στα ευρήματα του 4ου και 3ου αι. π.Χ. ξεχωρίζουν οι υδρίσκες, μία ραμφόστομη τελετουργική πρόχους με ερυθρόμορφη παράσταση ιπτάμενου έρωτα, σιδερένιες αιχμές και αλαβάστρινα αγγεία.
Συνέχεια →

Εν τω μεταξύ σύμφωνα με πληροφορίες προς ολοκλήρωση βρίσκεται η ανασκαφή στο ορυχείο της Μαυροπηγής όπου ανασκάφτηκαν φέτος οικισμοί και νεκροταφεία διαφόρων εποχών μεταξύ αυτών με σημαντικότερη ένα εκτεταμένο νεκροταφείο από την εποχή του σιδήρου μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Συνέχεια →

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι σωστικές ανασκαφές που διενεργήθηκαν από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων στο νησί της Μήλου, με αφορμή αιτήματα οικοδόμησης και επέκτασης των ορυχείων του νησιού, εμπλούτισαν με μεγάλο αριθμό νέων, άγνωστων έως σήμερα, θέσεων τον αρχαιολογικό χάρτη του νησιού. Το δε πλήθος των ευρημάτων που ήρθαν στο φως άλλαξαν τα αρχαιολογικά δεδομένα και ανέδειξαν τη διαχρονική σημασία που είχε.
Συνέχεια →

Μαρμάρινο υπερφυσικό κεφάλι ανδρικής γενειοφόρου μορφής, η οποία εκ πρώτης όψεως ταυτίζεται με τον ημίθεο Ηρακλή του τύπου Farnese, του λεγόμενου «Ηρακλή των Αντικυθήρων», και είναι πιθανόν να ανήκει στο ακέφαλο άγαλμα αρ. 5742 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο ανελκύστηκε από τους σφουγγαράδες το 1900. Συνέχεια →

Η κεραμική είναι η κύρια κατηγορία κτερισμάτων και κυρίως πήλινα αγγεία υψηλής ποιότητας που κατασκευάζονταν στην Κύπρο αλλά και πολλές εισαγωγές. Οι πιο συνήθεις εισαγωγές έφταναν από το Αιγαίο, δηλαδή από τον μυκηναϊκό και μινωικό κόσμο. Υπάρχουν επίσης εισαγωγές από την Ανατολία, τη Συροπαλαιστίνη και την Αίγυπτο. Ειδικότερα από την Αίγυπτο εισάγονταν εξεζητημένα αγγεία από αλάβαστρο και σκαραβαίοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα αλαβάστρινα αγγεία από την Αίγυπτο μιμείται κυπριακή κεραμική και συγκεκριμένα τα αγγεία του ρυθμού με Δακτυλιόσχημη Βάση Ι, τα οποία ήταν πολύ δημοφιλή στην Αίγυπτο κατά τη βασιλεία του Φαραώ Τούθμωση Γ΄ τον 15ο αιώνα π.Χ. Ορισμένοι από τους σκαραβαίους φέρουν ιερογλυφικές επιγραφές, οι οποίες θα διαβαστούν σύντομα. Υπάρχουν επίσης πολλά αντικείμενα από ελεφαντόδοντο, τα οποία παραδόθηκαν αμέσως μετά την ανεύρεσή τους στους συντηρητές του Τμήματος Αρχαιοτήτων για να συντηρηθεί αυτό το εξαιρετικά εύθραυστο υλικό. Συνέχεια →

Το οικοδόμημα αποκτά τη βασική του μορφή πριν από το τέλος του 4ου προχριστιανικού αιώνα, αλλά στα χρόνια του Φιλίππου Ε’ (221-179 π.Χ.) γίνονται εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης. Σε αυτή τη φάση υπάρχουν δάπεδα με μαρμαροθετήματα, όπως αυτά του ανακτόρου, οι τοίχοι καλύπτονται με πολύχρωμα κονιάματα, στα οποία κυριαρχεί το πορφυρό, χωρίς να λείπουν οι ώχρες και τα πράσινα, και αρθρώνονται με ανάγλυφες αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις που προοιωνίζονται τις διακοσμήσεις των σπιτιών της Πομπηίας. Όπως το ανάκτορο τα ιερά και τα τείχη το συγκρότημα καταστρέφεται στα μέσα του 2ου αι. π.Χ. μετά την οριστική κατάληψη της Μακεδονίας από την στρατιά του Μέτελλου, ωστόσο, αμέσως μετά την καταστροφή, ξαναχτίζεται ένα τμήμα της δυτικής του πτέρυγας και κάποιοι χώροι δίπλα στην ανατολική, ενώ στα χρόνια του Αυγούστου (31 π.Χ.-14 μ.Χ.), ένα μεγάλο περιστύλιο (1.000 τ.μ.) προστίθεται στα νοτιοανατολικά του μαζί με ένα συνοδό κτήριο με αίθριο, οικοδομική δραστηριότητα ιδιαίτερα αξιοσημείωτη για τις Αιγές που βρίσκονται πια σε περίοδο συρρίκνωσης και παρακμής. Συνέχεια →