Tag Archives: Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέδωσε στους συγγενείς των ηρώων που βρέθηκαν στην Κύπρο, το μετάλλιο ανδρείας και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους συγγενείς που ήταν παρόντες, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, κ.κ. Γεώργιο, ο οποίος τέλεσε και την λειτουργία, τον πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο, Ιωάννη Παπαμελετίου, την πρόεδρο πανελλήνιας οργάνωσης συγγενών αδήλωτων αιχμαλώτων και αγνοουμένων, Μαρία Καλμπουρτζή, τον πρόεδρο της παγκρύπριας οργάνωσης συγγενών αδήλωτων αιχμαλώτων και αγνοουμένων, Νίκο Σεργίδη, τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, Γιώργο Τσιτσικώστα και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Δημήτρη Χούπη. Συνέχεια →

Όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Είναι τα μηνύματα που έρχονται για τον πρωθυπουργό, του οποίου προσωπική επιλογή ήταν η κυρία Σακελλαροπούλου, και ο λογαριασμός θα έρθει στις κάλπες. Μαύρα μαντάτα έρχονται από το Μεσολόγγι. Ας πρόσεχε. Συνέχεια →

Στους θεσμούς, ο Πρόεδρος διορίζει τους προέδρους και τα μέλη τους αλλά κατά κανόνα με κομματικά, πελατειακά, μικροπολιτικά ή και κριτήρια φιλίας, κουμπαριάς, συναγελασμών, εξαρτήσεων και συμφερόντων. Είναι γνωστή η κωμική δήλωση του απερχόμενου Προέδρου Αναστασιάδη, ότι διόρισε τους «άριστους των αρίστων», ενώ στην πράξη ήταν «οι άχρηστοι των αχρήστων». Αυτά αποτελούν τις ιδεώδεις προϋποθέσεις για να ανθίσει η ανικανότητα, η ανεπάρκεια, η ασχετοσύνη, με εντεύθεν καταστροφικές συνέπειες στους θεσμούς και, αντανακλαστικά, στους πολίτες οι οποίοι σέβονται τους θεσμούς αλλά αποστρέφονται τους εκφραστές τους. Συνέχεια →

Με την συγκεκριμένη αναφορά η κ. Σακελλαροπούλου τοποθετήθηκε απέναντι σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας που εξακολουθεί να αντιδρά στην “απελευθέρωση του βιαστή”. Πίσω από την θετικιστική αρχή -ότι δεν απονέμεται δικαιοσύνη με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα-, και την προστασία του κύρους της Δικαιοσύνης, πήρε πολιτική θέση στηρίζοντας την αποφυλάκιση Λιγνάδη, κόντρα στο αίτημα της πλειοψηφίας της κοινωνίας το οποίο, ευθυγραμμιζόμενη με την κυβερνητική θέση, εμμέσως πλην σαφώς θεωρεί λαϊκίστικο. Για αυτό άλλωστε έκανε λόγο για «θεσμικά αντίβαρα που αποτελούν θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στο λαϊκισμό, τις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς». Συνέχεια →

Ἡ Πρόεδρος γνωρίζει μόνον ὅτι ὁ ἦχος τοῦ τσαρουχιοῦ τήν ἐνοχλεῖ. Δέν τήν ἀφήνει νά κοιμηθεῖ. Ἔτσι εἶναι κάτι μῆνες τώρα, πού ἔδωσε ἐντολή ἀπό τίς ὀκτώ τό βράδυ μέχρι τίς ὀκτώ τό πρωί νά μήν βροντοῦν τά τσαρούχια. Νά μήν δίδεται τό μεταφυσικό μήνυμα πρός τούς πεσόντες τοῦ Ἔθνους. Νά μήν κάνουν τίς προβλεπόμενες κινήσεις οἱ Εὔζωνοι πού φρουροῦν τό Προεδρικό Μέγαρο. Οἱ Εὔζωνοι πού φρουροῦν τήν διαχρονική συνέχεια τῆς ἀνωτάτης ἡγεσίας τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους. Καί αὐτό, γιατί ἡ Πρόεδρος θέλει νά κοιμᾶται. Καί τά τσαρούχια ταράσσουν τόν ὕπνο της! Συνέχεια →

Πάνω απ’ όλα μη χαλάσει η “σούπα” της πολιτικής ορθότητας. Που είναι η φωνή της Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Αν την ακούσατε εσείς, την ακούσαμε και εμείς. Αν θέλουμε να ξύσουμε λίγο την επιφάνεια, πρέπει να εξοργιστούμε για την αφόρητη υποκρισία τους, που αγγίζει τα όρια του σκανδάλου! Συνέχεια →

Ξεπερασμένο το εθνικό κράτος!

Πίσω από αυτή την πολιτική υπήρχε ισχυρή δόση ιδεοληψίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου και το επιτελείο του θεωρούσαν ότι το εθνικό κράτος είναι ξεπερασμένο και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το ξεφορτωθούν και να μετατρέψουν την ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική. Λίγο πριν είχα γράψει άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο “Ελλάδα: Χώρα ή χώρος;” (Επίκαιρα, αρ. 11, 31/12/2009). Ένας τίτλος που στη συνέχεια έκανε τη δική του καριέρα στη δημόσια σφαίρα. Συνέχεια →

Υπάρχουν κάποιοι νομικοί, ηθικοί και εθιμικοί περιορισμοί στις ήδη περιορισμένες αλλά υπαρκτές ευθύνες που έχει, διότι κάποιες έχει. Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε αεροπλανικά, εθιμικές διαδικασίες είναι τα περισσότερα, αν όχι όλα, όμως μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν μια παράδοση, το πρωτόκολλο και κυρίως η επίγνωση του ποίου Έθνους άρχει, διότι μάλλον δεν το έχει πάρει χαμπάρι και δεν βλέπω τον Μητσοτάκη να έχει διάθεση να της θυμίσει πως δεν ορκίστηκε «στη ζωή του Μπιθικώτση». Ο πρωθυπουργός έχει γνωστές πεποιθήσεις, που μπάζουν πολύ από μεταμοντέρνα «πολιτική ορθότητα» και μπερδεύει την μπέρδα του με αυτά που επιτάσσουν η παράδοση και η ευπρέπεια της θέσης ενός Ανωτάτου Άρχοντος. Αν συνεχιστεί αυτό, θα μας κάνει βασιλόφρονες στα γεράματα η κυρία Πρόεδρος. Συνέχεια →