Tag Archives: οικογενειοκρατία

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί η μεγάλη τους δεξιότητα στο να βρίσκουν ξενιστή για να τρέφονται από εκείνον μέχρι να τον αδειάσουν εντελώς από πνευματικό και ιδεολογικό περιεχόμενο, να τον αποξηράνουν και να τον διαλύσουν εις τα εξ ων συνετέθη. Παντού τρουπώνουν και παντού αταίριαστοι είναι. Σώγαμπροι κανονικοί… Συνέχεια →

Η άγρια ψυχρολουσία της Αθήνας είναι αυτή που στοίχισε περισσότερο στην κυβέρνηση. Σας θυμίζω ότι ήταν τέτοιο το επίπεδο αλαζονείας στο στρατόπεδο Μπακογιάννη, ώστε είχε προεξοφληθεί όχι μόνο η επανεκλογή του αλλά και η ανάληψη της προεδρίας της ΚΕΔΕ, που επιβλήθηκε κυριολεκτικά με το «έτσι θέλω» ακόμα και στον πρωθυπουργό, παρά τις αρχικές του ενστάσεις. Συνέχεια →

Και για όσους ακόμα αμφιταλαντεύονται εις ότι αφορά την σύγχρονη μάστιγα της φιλελεύθερης παρομοίωσης με κράτος και των μέσων που χρησιμοποιεί για να διατηρεί την εξουσία του επί του Ελληνικού Λαού, δεν θα έπρεπε να ρίξουν το βλέμμα τους μακριά για να πεισθούν. Η αδιαφορία τους και μόνον, έστω και με την μορφή της –κατά τα άλλα δικαιολογημένης– πολιτικής απαξίωσης είναι αρκετή. Αρκετή για να δοθεί η άδεια και η ανοχή τους, στα όσα μεθοδεύουν όλοι οι «κύριοι» του σύγχρονου καθεστώτος των νέοραγιάδων –είτε αυτοί ονομάζονται ΜΚΟ, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, μεγαλοαστοί είτε πολιτικοί και δημοσιογράφοι.
Συνέχεια →

Έχουν στο αίμα τους τον Μεγαλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη, μα αυτοί επιλέγουν να παίξουν τον ρόλο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη. Είναι άνθρωποι της υπερβολής, της ξενομανίας και της ξενοδουλείας και κουβαλούν σαν σύμπλεγμα κατωτερότητας το “άχθος” των λαμπρών μας προγόνων. Το άχθος της περηφάνιας τους, στην πραγματικότητα, γιατί σ’ αυτήν κρύβεται το σύμπλεγμα κατωτερότητας που νιώθουν. Απ’ το άχθος αυτό τυραννιέται μια μερίδα Ελλήνων, η οποία αρνείται πεισματικά και διαχρονικά να τους διαιωνίσει. Συνέχεια →

Πριν από την πληθυσμιακή απίσχναση, είχε επιτευχθεί, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ένα πλήγμα κατά του Ελληνισμού, το οποίο ουδείς εχθρός και εισβολέας θα μπορούσε να καταφέρει: η νομοθετημένη αποδυνάμωση των νοητικών λειτουργιών του πληθυσμού με την κατάργηση της καθαρεύουσας από επίσημη γλώσσα του Δημοσίου και την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος από τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση. Συνέχεια →

Η αθηναϊκή κοινωνία αρέσκεται να θεωρείται κράτος. Διαφορετικά δεν θα αντιδρούσε αντανακλαστικά σε κάθε κριτική με αναφορά στο αθηναϊκό κράτος! Είναι η αθηναϊκή κοινωνία αυτό που αποκαλούμε αθηναϊκό κράτος; Όχι, βέβαια. Υφίσταται τις συνέπειες της υπερδιόγκωσης του αθηναϊκού κράτους και της πολιτικής της αθηναϊκής ολιγαρχίας. Παρ’ όλα αυτά αντιδρά. Γιατί; Συνέχεια →

O Εντμόν Αμπού ήταν Γάλλος συγγραφέας, ακαδημαϊκός και δημοσιογράφος. Το 1852 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα περιόδευσε σε όλη τη χώρα. Επιστρέφοντας στο Παρίσι δημοσίευσε δύο βιβλία. Στο πρώτο περιγράφει την «Ελλάδα του Οθωνα» και έναν χρόνο αργότερα, το 1857, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Ο βασιλεύς των ορέων», όπου με γλαφυρό και μυθιστορηματικό τρόπο περιγράφει τη συνεργασία των πολιτικών της εποχής καθώς και της διοίκησης του ελληνικού βασιλείου με τους ληστές της υπαίθρου. Συνέχεια →

Φαίνεται ότι στη χώρα μας το Ελληνικό συστημικό κατεστημένο, διατρέχοντας την οκταετία των μνημονίων, ξεπέρασε την ανησυχία και τον φόβο που στην αρχή είχαν προκαλέσει κοινωνική, πολιτική, ηθική και οικονομική κρίση. Συνέχεια →

Οι επιδόσεις της χαρισματικής ημεδαπής πολιτικής σκηνής δεν έχουν τύχει του δέοντος ευμενούς σχολιασμού που τους αρμόζει. Γιατί άραγε; Συνέχεια →